Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Συνεντέυξεις αθλητών για την εμπειρία τους στο Παγκόσμιο Κύπελλο

Λίγες μέρες μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο οι επιτυχίες μας συνεχίζονται. Κλέψαμε λίγα λόγια μετά την παρουσία και παράλληλα επιτυχία των αθλητών μας για την εμπειρία που έζησαν στην Κρήτη...

Κυριάκος Ορφανίδης :
Ο αγώνας αντοχής ήταν ένας από τους καλύτερους που έχω τρέξει, είχε μεγάλο βαθμό δυσκολίας αλλά τα πήγα πολύ καλά. Η προετοιμασία που είχα κάνει σε συνδυασμό με τους προηγούμενους αγώνες που είχα λάβει μέρος με βοήθησαν πολύ. Από την αρχή του αγώνα ξεκινήσαμε πολύ δυνατά, από το 20ο χιλιόμετρο περίπου και μετά άρχισε η δυνατή ανηφόρα και ένας Ιταλός θέλησε να αποσπαστεί. Το γκρουπ έσπασε γρήγορα και «ξεκίνησε το παιχνίδι» .Από άποψη διοργάνωσης ήταν όλα πάρα πολύ ωραία και μου άρεσε πολύ γιατί ο δρόμος ήταν τελείως κλειστός. Ήταν γενικώς πολύ καλό που έγινε μια τέτοια διοργάνωση στ...ην Ελλάδα.

Ματτίας Κρίπελ: Πραγματικά έζησα μια πάρα πολύ ωραία εμπειρία παρέα με ξένους αθλητές. Ξεχώρισε πολύ για μένα γιατί από την αρχή μέχρι το τέλος ήταν πολύ δυνατός ο ρυθμός. Αν και τον ευχαριστήθηκα τον αγώνα, με στεναχώρησε το γεγονός ότι θα μπορούσαν να λάβουν μέρος κι άλλοι Έλληνες αθλητές και δεν το έκαναν .Θεωρώ ότι ήταν μεγάλη ευκαιρία για όλους να λάβουμε μέρος σε τέτοιου είδους διοργάνωση γιατί δεν τα πετυχαίνουμε εύκολα και πόσο παραπάνω στην χώρα μας. Συγχαρητήρια για την άψογη διοργάνωση και για την βαρύτητα της ασφάλειας που έδειξαν και οι δρόμοι παρέμειναν κλειστοί για τα δυο περάσματα που είχαμε με αποτέλεσμα να μην συμβεί το παραμικρό.


Δημήτρης Πούλιας: Προσωπικά έμεινα πολύ ευχαριστημένος από τις επιδόσεις μου σε αυτόν τον αγώνα ο οποίος από την πρώτη στιγμή ξεκίνησε με πολύ δυνατό ρυθμό. Πρωτόγνωρη εμπειρία πλάι σε ξένους αθλητές με αρκετή δυσκολία αλλά το περίμενα. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και το θεωρώ υποχρέωση μου να το πω, είναι ότι οι δρόμοι ήταν παντού κλειστοί και δεν είχα το νου μου στο αν θα πεταχτεί κάποιος με το Ι.Χ. του μέσα από κάποιο στενό. Επίσης η υποδοχή του κόσμου μέσα στα χωριά στα σημεία που υπήρχε ειδικά η υδροδοσία και τροφοδοσία, ήταν πολύ ζεστή, με τις φωνές τους και τα χειροκροτήματα μας εμψύχωναν να συνεχίσουμε. Μακάρι να μπορούσε να καθιερωθεί κάτι τέτοιο στην Ελλάδα κάθε χρόνο και να μπορούμε να το ζούμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: